விண்ணைத்தாண்டி வருவாயா?

வெண்ணிலவே,
உனைத் தோள்களில் தாங்கிப் பிடித்தேன்,
'அட்லஸாய்' மாற்றிவிட்டாய்..

சந்த்ரிகையே,
ஒரு சர்க்கிளுக்குள் சிறைப்படுத்த முயன்றேன்,
ஸ்லிப்பாகி போனாய்..

பால்நிலவே,
உனக்கு வெள்ளையடிக்க எண்ணினேன்,
பால்வீதியில் மாயமானாய்..

வெண்'மீனே',
உனை பிடிக்க வலை வீசினேன்,
பிறையாய் தேய்ந்து நழுவினாய்..

வட்டப் பூப்பந்தே,
உனை வீசி விளையாட நினைத்தேன்,
காற்றில் கரைந்து போனாய்..

திங்கள் ஒளி விளக்கே,
உனை டேபிள் லேம்ப்பாக்க ஆசைப்பட்டேன்,
விடியலில் அணைந்து போனாய்..

அழகான சந்திரமுகியே,
உனை "போட்டோ பிரேமுக்குள்" மாட்டிவிட துடித்தேன்,
காலையில் நீ காணாமல் போனாய்..

மூன் எனும் ஏஞ்சலே,
உனை தொட்டுவிட ஏணியில் ஏறினேன்,
என் பிடிக்கெட்டா தூரத்தில் ஒளிந்து கொண்டாய்..

தூய நிறம் படைத்தவளே,
இன்றும் உனைக் காணவேண்டி கருக்கலில் காத்திருக்கிறேன்,
விண்ணைத்தாண்டி எனைக்காண வருவாயா?




( போட்டோ உபயம் :  'இனியவை கூறல்' கலாகுமரன் அவர்கள்..  )