பயணத்தின் சுவடுகள்-11 (மனதை மயக்கும் மயாமி-1)

பயணத்தின் சுவடுகள்...
தேசம்: 2; ஸ்தலம்: 9;  தொலைவு: 11.

மனதை மயக்கும் மயாமி  (அமெரிக்கா)

( ப்ளாரிடா )

                                அமெரிக்காவின் தென்கிழக்கில் அட்லாண்டிக் கடற்பகுதியில் அமைந்துள்ள மிக நீண்ட கடற்கரைதான் மயாமி கடற்கரை. ப்ளாரிடா மாநிலத்தில் அமைந்துள்ள இந்த ஊர் பல்வேறுபட்ட மக்களையும்,கலாச்சாரங்களையும் கொண்டுள்ளது. 

                          நெடுந்தூரப் பயணம் செல்வதென்றால் அலாதிப் பிரியம் எனக்கு. அதுவும் மகிழுந்தில் செல்வது இரட்டிப்பு சந்தோசம். மயாமி பற்றி சிறு வயதில் படித்த ஞாபகம். ஒரு முறை அமெரிக்காவில் பெஞ்சில் இருந்த போது   (பெஞ்சுன்னா உட்கார்ற பெஞ்ச் இல்லீங்க. வேலையில்லாமல் இருக்கும் காலத்தை குறிக்கும் சிலேடை மொழி அது) நண்பர்களுக்கும் "லாங் வீக்கெண்டு" வர ( அரசு விடுமுறை வெள்ளி அல்லது திங்கள் வரும்போது அதோடு சேர்த்து ஒன்று அல்லது இரண்டு நாட்கள் விடுமுறை எடுத்தால் நான்கைந்து நாட்கள் கிடைக்கும். அதுபோன்ற சமயங்கள் தான் தொலைதூரப் பயணம் மேற்கொள்ள ஏதுவாக இருக்கும்) எங்காவது செல்லலாம் என்று முடிவெடுத்து கேன்சஸில் உள்ள நண்பன் ஜெயராஜுக்கு போன் செய்ய உற்சாகத்துடன் அழைப்பை ஏற்றுக் கொண்டு மயாமி செல்லலாம் என்றும் கூறினான். பதிலுக்கு நான் அவனிடம் வைத்த ஒரே கண்டிஷன் காரில் செல்ல வேண்டும் என்பது தான்.

மகிழுந்தில் மகிழ்ச்சியுடன்..

CeeJay...

                             நான் இருந்த சிகாகோ நகரத்திலிருந்து கேன்சஸ் சிட்டி சுமார் எட்டு மணி நேர தொலைவில் இருந்தது. அதுவும் மயாமி செல்லும் திசைக்கு எதிர் திசையில் இருந்தது. ( மேலுள்ள படம் பார்க்க ) எங்களுக்கிருந்த ஐந்து நாட்களில் முழுவதும் காரில் செல்வது உசிதமல்ல என உணர்ந்த நாங்கள் ஒரு திட்டம் வகுத்தோம். சிகாகோவிலிருந்து நானும், கேன்சஸிலிருந்து CJ (ஜெயராஜின் சுருக்கப் பெயர்) மற்றும் அவன் நண்பர் ஒருவரும் அட்லாண்டா வரை பிளைட்டில் வருவதென்றும், அங்கிருந்து வாடகைக் கார் பிடித்து மயாமி செல்வதென்றும். திரும்பி வரும் வழியில் நேரம் இருப்பின் அட்லாண்டா சுற்றிப் பார்ப்பதென்றும் முடிவு செய்தோம். பயண நாளுக்காக ஐ-போனில் தேதிகளை ஸ்வைப் செய்தபடி காத்திருந்தோம்.

புறப்பட தயாராகும் டெல்டா விமானம்..

                             பயணத் தேதியும் வந்தது. டெல்டா ஏர்லைன்ஸில் ஏறி அமர்ந்தேன். சற்று நேரத்தில் நாற்பதை கடந்திருந்த நதியா போன்ற ஒரு அம்மணி ட்ரிங்க்ஸ் கொண்டு வர ஆரஞ்சு பழச்சாறு மட்டும் (அட நம்புங்கப்பா!! ) வாங்கி குடித்துவிட்டு சற்று கண்ணயர்ந்தேன். (ஆமாங்க டெல்டா விமானத்தின் ஸ்பெஷாலிட்டியே லோக்கல் பிளைட்டிலும் டிரிங்க்ஸ் தருவார்கள்) முக்கால் மணி நேரத்தில் விமானம் தரை இறங்கியது.  அட்லாண்டா ஏர்போர்ட்டில் இறங்கியதும் வெதுவெதுப்பான கிளைமேட்டை உணர்ந்தேன்.. வருடத்தில் ஏழு மாதம் வெண் கம்பளம் விரித்தது போன்று பனி படர்ந்திருக்கும் சிகாகோ நகரத்திலிருந்து முற்றிலும் வித்தியாசமாக இருந்தது. எட்டு லேன் கொண்ட சாலையின் பிரமாண்டத்தை ரசித்தவாறே முன்பதிவு செய்திருந்த நிஸ்ஸான் வெர்சாவை ( வாடகை கார் ) எடுத்துக் கொண்டு அருகிலிருந்த மெக்டோனல்ட்சை அடைந்தேன். (அங்குதான் சந்திப்பதாய் ஏற்பாடு )

தரையிறங்கும் விமானங்கள்..

எட்டு வழிச்சாலை..கடவுள் பார்வையில். (நன்றி :உ.சி.ர )

                                 நான் வருவதற்கு அரை மணிநேரத்துக்கு முன்பே அங்கு வந்துவிட்ட CJ வும் அவன் நண்பர் ரஜினி உடன் மதிய உணவை முடிக்க  மற்றும் ஒரு நண்பர் அட்லாண்டாவில் வசிக்கும்  ஸ்ரீநி அங்கு வந்து சேர்ந்தார். அட்லாண்டாவிலிருந்து மதியம் மூன்று மணிக்கு  எங்கள் நிஸ்ஸான் புறப்பட்டது. எழுநூறு மைல் ( சுமார் ஆயிரத்து முன்னூறு கிலோமீட்டர் ) செல்ல வேண்டியிருந்ததால் காரை ஒவ்வொருவரும் இரண்டு மணி நேரம் ஓட்ட பின் இடையிடையே பிரேக் எடுத்தும் பயணித்தோம். சுமார் பதினோரு மணிக்கு சப்வேயில் இரவு உணவை முடித்துவிட்டு ரஜினி வண்டியை எடுக்க முன்சீட்டில் நானும் மற்றவர்கள் பின்னிலும் அமர வண்டி புறப்பட்டது.

நண்பர் ரஜினி..

                                ஆரம்பத்தில் நன்றாக ஒட்டிக் கொண்டிருந்த ரஜினி சற்று நேரத்தில் சடன் பிரேக்குகள்  இடுவதும், வளைவுகளில் சர்ரென்று திருப்புவதுமாக சென்று கொண்டிருந்தார். நான் சற்றே பயத்துடன் பின் சீட்டை பார்க்க இருவரும் புல்மீல்ஸ் சாப்பிட்ட கும்பகர்ணன் போல் தூங்கிக் கொண்டிருக்க திடீரென்று வண்டி ரோட்டிலிருந்து விலகி ஓரத்தில் இருந்த மரத்தை நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தது.அப்போதுதான் கவனித்தேன் ரஜினியும் நித்திரையில் இருக்கும் நித்தியானந்தாவாக மாறி  இருப்பதை...

தொடரும்..