வெயிட் லாஸும் வேதனைகளும்..!

                  ஒன்றரை மணி நேர பயிற்சிக்கு பின் அப்போது தான் ஜிம்மிலிருந்து வெளிவந்தேன். பனி பரவலாக பெய்து கொண்டிருந்தது. பேனை (Fan) முழு ஸ்பீடில் வைத்து தலையணையை கீறி உள்ளிருந்த பஞ்சை பறக்கவிட்டால் எப்படி அறை முழுவதும் நிறையுமோ அதே போல மேகம் ஸ்னோபிளேக் (Snowflake) என்று சொல்லப்படும் இந்த பனித்துகள்களை தூவிக் கொண்டிருந்தது. தலைக்கு குல்லாய், உடம்புக்கு ஸ்வெட்டர், அதற்கு மேல் ஒரு ஜாக்கெட் அணிந்திருந்த போதும் காரை உயிர்பிக்க வேண்டி க்ளவ்வை கழற்றி கைகளை பாக்கெட்டில் நுழைத்து சாவியை எடுத்தேன். அந்த நொடிப் பொழுதில் கைகளில் படர்ந்த பனித்துகளை பார்த்த போது ஆர்வமாக இருந்தது. நுரை போன்று மெல்லியதாக இருந்த அது விழுந்த ஓரிரு நொடிகளில் நீர்த்திவளையாய் மாறியது.

                  நிமிர்ந்து பார்த்த போது அங்கே என்னுடைய கார் பனியால் மூடப்பட்டு இருந்தது. சுமார் அரை மணி நேரம் செலவு செய்து சுத்தம் செய்தேன். பின் புறப்பட்டு என் அப்பார்ட்மெண்டை அடைந்ததும் என் ரூம்-மேட் என்னிடம் "என்னடா, சீக்கிரம் வந்துட்டே. ஜிம்முக்கு போனா ஒரு நாலஞ்சு மணி நேரமாவது இருக்கணும். போன உடனே வரப்படாது. அப்புறம் எப்படி தொப்பை கொறயும்?" என்றான். அவனை ஒரு நோட்டம் விட்டேன். ஐந்து மணிக்கு ஆபிசில் இருந்து வந்ததில் இருந்து ஒரு போர்வையை போர்த்திக் கொண்டு சோபாவில் அமர்ந்து வீட்டுக்குள் ஹீட்டரை போட்டுக் கொண்டு ஒரு கூடை நிறைய பாப் கார்னை கொறித்துக் கொண்டே டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்த அவன் என்னிடம் அட்வைஸ் செய்த போது எனக்கு பதிலேதும் சொல்லத் தோன்றவில்லை.. ஒரே விஷயம் அவன் ஒல்லியாக மெலிந்து இருப்பதுதான்.

                   வழக்கம் போல் இரவில் எனது உணவான பாலும் அவளும் அவலும் சாப்பிட்டுவிட்டு படுத்தேன். அவனுடைய சிக்கன் ஓவனில் வெந்து கொண்டிருந்தது இச்சையை தூண்டினாலும் மனதிற்கோர் கச்சையை கட்டி தூங்க வைத்தேன். மறுநாள் காலை எழுந்ததும் பிரஷ் செய்துவிட்டு எப்போதும் போல அப்பார்ட்மெண்டை மூன்று முறை வலம் வந்தேன். அதற்குள் நண்பர் டென்னிஸ் ரேக்கட்டுடன் வர அவருடன் இரண்டு கேம்கள் விளையாடிவிட்டு அறைக்குத் திரும்பினேன். மணி ஏழரையை தாண்டிய போதும் போர்வைக்குள்ளிருந்து வெளிவராமல் படுத்துக் கொண்டிருந்தான் அவன்.

                    அமெரிக்காவில் கார்பூலிங் என்று ஒரு நடைமுறை இருக்கிறது. ஒரே அலுவலகத்திற்கு செல்லும் இரண்டு அல்லது நான்கு பேர் ஒன்றாக சேர்ந்து ஒரே காரில் அலுவலகத்திற்கு பயணிப்பது தான் அது. சுழற்சி முறையில் ஒவ்வொருவருடைய காரில் ஒவ்வொரு நாள் செல்வதால் அமெரிக்காவின் எண்ணெய் வளம் சேகரிக்கப்பட்டு பொருளாதாரம் உயர்வதாக சொல்கிறார்கள். அப்படி அமெரிக்க பொருளாதாரத்தை உயர்த்தும் நபர்களுக்கு அலுவலகத்தில் தனி சலுகை. கொஞ்சம் லேட்டாக வந்தாலும் ஒன்றும் பிரச்சனை இல்லை. (அதையும் நம்ம ஆட்கள் தனியாக லேட்டாக வந்துவிட்டு கார்பூலிங் என்று சொல்லி தப்பித்துக் கொள்வார்கள்) இவர்களுக்கென சாலையில் தனி வரிசை கூட உண்டு.

                   பொதுவாக என் வேலை நேரம் மற்றவர்களுடன் ஒத்துப் போகாது என்பதால் பெரும்பாலும் தனியாக செல்வேன் என்றாலும் ஆந்திராவை சேர்ந்த ஒரு சக பணியாளன் என்னுடன் அவ்வப்போது பயணிப்பது வழக்கம். நான்கைந்து மாதங்களுக்கு முன் அவன் என் அலுவலகத்தில் சேர்ந்த போது பூசின உடம்பும், சப்பி சீக்ஸ் (Chubby cheeks)  என்று நாம் சிறுவயதில் படித்தது போல் செழிப்பான கன்னங்களும், களையான முகமும், எப்போதும் தவழ்கின்ற ஒரு புன்னகையும்  கொண்டிருப்பான்.  எப்போது பார்த்தாலும் கேலரிஸ், வெயிட் லாஸ், டயட் என உடல் குறைப்பை பற்றியே பேசிக் கொண்டிருப்பான். எனக்கு அதில் அவ்வளவு ஆர்வம் இல்லையென்றாலும் அவன் சொல்வதை தவறாமல் கேட்பேன்.

                     அவன் இப்போது அந்த டயட் கண்ட்ரோல் செயல்பாடுகளின் பயனாய் பதினைந்து பவுண்டுகள் (கிட்டத்தட்ட எட்டு கிலோ) குறைந்திருப்பதாய் சொன்னான். அவன் உருவத்திலும் பல மாற்றங்கள். ஐயாவில் அம்சமாக இருந்த நயன்தாரா சத்யம் படத்தில் எலும்பும் தோலுமாக வருவாரே, அதுபோல் காட்சியளித்தான்.  நான் ஏதாவது சொல்வது அவனுடைய முயற்சிக்கு பங்கம் விளைவிக்கும் என்று கருதி நான் பேசாமல் இருந்துவிட்டேன். ஓரிரு மாதங்களுக்கு பிறகு அவன் சில நாட்கள் தொடர்ச்சியாய் அலுவலகம் வராத காரணத்தால் அவன் அபார்ட்மெண்டுக்கு சென்று விசாரித்தேன். தொடர்ந்து செய்த எக்சர்சைஸ், அதீத வேகத்தில் உடல் குறைப்பு போன்றவற்றால் அவன் மேட்டபாலிக் பங்க்ஷனாலிட்டியில் எதோ குழப்பம் ஏற்பட்டு படுத்த படுக்கையாகி கிடந்தான். உதடுகள் வெடித்து, உடல் மெலிந்து அவனை பார்க்கவே பரிதாபமாக இருந்தது.

                  ஒருவர் குண்டாக இருப்பதற்கு அவர் உண்ணும் உணவு மட்டும் காரணமல்ல என்பதை இந்த உலகம் ஒத்துக்கொள்வது என்பது குதிரைக் கொம்பு. ஒருவருடைய தாய்-தந்தை மரபு வழி, அவர் எடுத்துக் கொள்ளும் ஸ்டீராய்ட்ஸ் எனப்படும் மருந்து வகைகள், தட்ப வெப்ப நிலை இப்படி எல்லாமும் காரணி தான். ஒரே அளவு உணவை உண்ணும் இருவர் ஒரே மாதிரி இருப்பதில்லை. தவிர உடல் பருமன் என்பது அழகை ஆராதிப்பவர்களுக்கு மட்டுமே அசிங்கமாக தெரியும். உள்ளத்தின் மூலம் ஒருவரை நேசிப்பவருக்கு அது ஒரு விஷயமே அல்ல. என்ன நான் சொல்வது!