விடுமுறை விட்டாச்சு..!

'மேடம், உங்க பையனுக்கு  ஸ்டடிஸ்ல கான்சென்ட்ரேஷன் குறைஞ்சு போச்சு. பசங்களோடவும் மிங்கிள் ஆக மாட்டேங்குறான். கொஞ்சம் என்னன்னு கவனிங்க' கிளாஸ் மிஸ் தன் மகனைப் பற்றிக் கூறியவற்றை மனதில் அசை போட்டவாறே, தன் ஒரு வயது குட்டிப் பெண்ணிற்கு உடை மாற்றினாள். பின் பவுடர் டப்பியை தேடிய போது தான் சமையலறையில் தோசை தீய்ந்து போகும் வாடை வந்தது. ஓடிச்சென்று அடுப்பை அணைத்து விட்டு தோசைக் கல்லை கீழே இறக்கி வைத்தாள்.

பின்னர் ஹாலில் அமர்ந்திருந்த மகனிடம் சென்றாள். நோட்டில் ஏதோ எழுதிக் கொண்டிருந்தவன் அவளைக் கண்டதும் எழுதுவதை நிறுத்திவிட்டு நோட்டை மூடி வைத்தான். ஒரு சிறிய புன்முறுவலோடு அவன் அருகே அமர்ந்து அவன் தலையை வருடிக் கொடுத்தாள். பின்னர் மெதுவாக அவனிடம், 'என்ன எழுதிட்டு இருந்தே? அம்மாகிட்ட காமிக்க மாட்டியா? ' என்றதும் அவளே எதிர்பார்க்காத அந்த தருணத்தில் அவன் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் பெருகி வழிந்தது.

பதறிப்போய் அவனைத் தன் மார்போடு அணைத்து "என்னாச்சுப்பா?" என்றாள் ஆதரவாக. அவள் கேள்விகள் அவன் செவிகளை அடைந்த போதும் அவன் இதழ்கள் பதில் சொல்லத் திறப்பதாய் இல்லை. இப்போது அவள் அவன் எதிரே வந்து தன் இரு கைகளால் அவன் கன்னங்களைப் பற்றி "கண்ணா, என்னடா ஆச்சு?" என்றாள் பதறியபடி. அவன் கண்களைத் தன் சேலைத் தலைப்பால் துடைத்தபடி அவன் பதிலுக்காய்க் காத்திருந்தாள். அவள் செய்கை அவன் அழுகையை அதிகப் படுத்தியதே தவிர அவன் நாவிலிருந்து ஒலிகளை ஈர்ப்பதாய் இல்லை. 

அப்போதுதான் நடக்க ஆரம்பித்திருந்த அந்தக் குட்டிப் பெண் சுவற்றைப் பிடித்தபடி தாயை நோக்கி மெல்ல நடந்து வந்தது. அவன் மௌனம் கண்டு செய்வதறியாது திகைத்த அவள் "கண்ணா, இப்போ நீ என்ன விஷயம் னு சொல்லலேன்னா அம்மாவும் சேர்ந்து அழுவேன்" என்றாள். இதைக் கேட்ட மாத்திரத்தில் அவன் கண்களில் நீர்வரத்து குறையத் தொடங்கியது. அவன் கண்ணீர் தாரைகளை துடைத்து விட்டபடி, அருகே வந்து சேர்ந்த மகளை ஒரு கையால் பிடித்துக் கொண்டாள். "ம்..குட் பாய், இப்ப சொல்லு' என்றாள்.

அவன் மெல்ல இதழ்கள் பிரித்து, கொஞ்சமாய் மூக்கில் எட்டிப் பார்த்த வெள்ளைக்காரனை தன் சட்டை காலர் கொண்டு துடைத்தபடி சொல்ல ஆரம்பித்தான். 

                    'அது வந்து.. எங்க கிளாஸ் கார்த்தி இருக்கான்ல.'

                     'ஆமா'

                    'அவங்க வீட்ல எப்பவும் ஈவனிங் அவன் ஸ்கூல் விட்டு வந்ததும் அவன்        அம்மா, ஏதாவது டிபன் பண்ணிக் கொடுப்பாங்க. சுடச்சுட டேஸ்டா இருக்கும்.'

                      'ம்' 

                     ''அப்புறம் அவனுக்கு காம்ப்ளான் கலந்து கொடுப்பாங்க'. 

                       "  ".

                      "அது மட்டுமில்ல, ஒவ்வொரு மாசமும் எங்கயாவது டூர் கூட்டிட்டு போவாங்க அவங்க அப்பா, போன வாரம் கூட கோவைக் குற்றாலம் போயிட்டு வந்தான்"

                        "   "

                         "ஆனா, நம்ப வீட்டுல, நீங்க எப்பவுமே இருக்கிறதே இல்ல. எப்ப பார்த்தாலும் ஆபிஸ் போய்டறீங்க. அப்படியே நைட் வந்தாலும் பாப்பாவை தான் பார்த்துக்கறீங்க."

                             இப்போது கண்ணீர் சுரந்தது -அவள் கண்களில். "அப்படி இல்லடா கண்ணா, அம்மா ஆபிஸ் போனா தானே நீ இங்கிலீஷ் மீடியத்துல படிக்க முடியும், நல்ல அழகான சட்டை போட முடியும்" அவள் சொல்லி முடிப்பதற்குள் "எனக்கு நல்ல சட்டையெல்லாம் வேணாம்மா, சாயந்தரம் நா ஸ்கூல் விட்டு வரும்போது நீ இருந்தாலே போதும்" என்றபடி தான் அணிந்திருந்த சட்டையை கழற்றி எறிந்துவிட்டு ஓடினான். 

                         

                               சுமார் இருபத்தியைந்து வருடங்களுக்கு முன்னால் நடந்த இந்த நிகழ்வு இன்னும் என் எண்ணங்களில் பசுமரத்தாணி போல். சில சமயங்களில் அவர் கூறிய நியாயங்கள் புரிவது போல் தோன்றினாலும் கல்லூரி செல்லும் வரை ஒவ்வொரு நாளும் அம்மாவின் அன்பை மிஸ் செய்தபடி தான் நானும் என் தங்கையும் கழித்தோம். முப்பத்தியாறு வருட உழைப்பிற்குப் பின் நேற்று அம்மாவுக்கு ரிட்டயர்மென்ட் டே. 'இனி எப்படி நாட்களை கழிக்கப் போகிறேனோ?' என்ற புலம்பலுடன் வீட்டிற்குள் நுழைந்தார். இனி அம்மாவுக்கு எப்போதும் விடுமுறை தான். ஆனால் தங்கை வெளிநாட்டிலும், நான் வெளியூரிலும்..!

                                                                      ***************